Strefa zamieszkania, strefa ruchu – czy wiesz jakie zasady obowiązują?
Od zmiany w organizacji ruchu na Placu Wolności w Nidzicy minęło już kilka miesięcy. Wcześniej była to strefa zamieszkania, obecnie na drogach w nidzickim centrum obowiązują przepisy ruchu drogowego takie jak na drodze publicznej. Pamiętać o tym powinni szczególnie piesi, którzy już nie mają tam pierwszeństwa przed pojazdami. Jakie ma obowiązki pieszy na drodze publicznej, czym jest strefa zamieszkania, strefa ruchu? - odpowiadamy.
Strefa ruchu i strefa zamieszkania to obszary, na których obowiązują całkiem odmienne przepisy. Obie strefy warto skonfrontować dlatego, że wyznaczane są na podobnych obszarach, chociażby osiedlach.
Czym jest strefa zamieszkania?
Według definicji zawartej w art. 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym to obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na których obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.
Strefa zamieszkania ogranicza prawa kierowców, dając większą swobodę pieszym. Na wyznaczonym specjalnymi znakami (D-40 strefa zamieszkania i D-41 koniec strefy zamieszkania) obszarze:
- pieszy może korzystać z całej szerokości drogi i ma pierwszeństwo przed pojazdem,
- kierujący pojazdem lub zespołem pojazdów nie może jechać szybciej niż 20 km/h,
- obowiązuje zakaz postoju w innym miejscu niż wyznaczone do tego celu – a zatem nie szukamy znaku „zakaz parkowania” czy „zakaz postoju”, by wiedzieć, gdzie nie wolno postawić auta lecz szukamy znaku z wyznaczonym miejscem bądź miejscami parkingowymi, by móc postawić tam swój pojazd.
Wyjazd ze strefy zamieszkania traktowany jest jako włączenie się do ruchu. Należy zachować więc szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa innym uczestnikom ruchu.
Przypominamy, w strefie zamieszkania pozostawienie pojazdu w innym miejscu niż wyznaczonym do postoju stanowi wykroczenie zagrożone jest karą grzywny w wysokości 100 zł i 1 punktem karnym.
Czym jest strefa ruchu?
Strefa ruchu to obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi D-52 oraz D-53 - oznaczający koniec strefy ruchu (art. 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym). Obowiązują na niej zasady ruchu takie jak na drodze publicznej.
W odróżnieniu od strefy zamieszkania, piesi nie są tu uprzywilejowani. Kierowcy muszą trzymać się przepisów i pamiętać o tym, że chociaż jadą drogą wewnętrzną, to obowiązują ich ograniczenia prędkości.
W sytuacji gdzie w strefie ruchu nie ma pionowych bądź poziomych znaków związanych z pierwszeństwem obowiązuje tzw. zasada prawej ręki. Warto o tym pamiętać, wybierając się na zakupy do marketu. Często parkingi przy centrach handlowych to strefy ruchu, w których pierwszeństwo mają ci kierowcy, którzy wyjeżdżają z uliczek po prawej stronie.
Pieszy na drodze publicznej
Pieszy jest to osoba znajdująca się poza pojazdem na drodze i nie wykonującą na niej robót lub czynności przewidzianych odrębnymi przepisami. Za pieszego uważa się również osobę prowadzącą, ciągnącą lub pchającą rower, motorower, motocykl, wózek dziecięcy, podręczny lub inwalidzki, osobę poruszającą się w wózku inwalidzkim, osobę w wieku do 10lat kierującą rowerem pod opieką osoby dorosłej (art. 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym).
Pieszy, przechodząc przez jezdnię lub torowisko, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz korzystać z przejścia dla pieszych, a gdy już znajduje się na tym przejściu ma pierwszeństwo przed pojazdem.
W przypadku, gdy przejście dla pieszych jest wyznaczone na drodze dwujezdniowej, przejście na każdej jezdni jest traktowane jako odrębne. Zasadę tę stosuje się też odpowiednio do przejścia dla pieszych w miejscu, w którym ruch pojazdów jest rozdzielony wysepką lub za pomocą innych urządzeń na jezdni (np. tzw. azyli dla pieszych).
Przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych jest dozwolone, gdy odległość od przejścia przekracza 100 m. Jeżeli jednak skrzyżowanie znajduje się w odległości mniejszej niż 100 m od wyznaczonego przejścia, przechodzenie jest dozwolone również na tym skrzyżowaniu. Takie przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych jest dozwolone tylko pod warunkiem, że pieszy nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub utrudnienia ruchu pojazdów. Pieszy musi ustąpić pierwszeństwa pojazdom i do przeciwległej krawędzi jezdni iść drogą najkrótszą, prostopadle do osi jezdni.
Pieszemu zabrania się:
- wchodzenia na jezdnię bezpośrednio przed jadący pojazd, w tym również na przejściu dla pieszych lub spoza pojazdu lub innej przeszkody ograniczającej widoczność drogi,
- przechodzenia przez jezdnię w miejscu o ograniczonej widoczności drogi,
- zwalniania kroku lub zatrzymywania się bez uzasadnionej potrzeby podczas przechodzenia przez jezdnię lub torowisko,
- przebiegania przez jezdnię,
- chodzenia po torowisku,
- wchodzenia na torowisko, gdy zapory lub półzapory są opuszczone lub opuszczanie ich rozpoczęto,
- przechodzenia przez jezdnię w miejscu, w którym urządzenie zabezpieczające lub przeszkoda oddzielają drogę dla pieszych albo chodnik od jezdni, bez względu na to, po której stronie jezdni one się znajdują.