Urządzenia Transportu Osobistego
Urządzenie transportu osobistego (UTO) – to pojazd napędzany elektrycznie, z wyłączeniem hulajnogi elektrycznej, bez siedzenia i pedałów, konstrukcyjnie przeznaczony do poruszania się wyłącznie przez kierującego znajdującego się na tym pojeździe np. deskorolka elektryczna, urządzenie samobalansujące.
UTO: uprawnienia
- od osób w wieku od 10 do 18 roku życia, wymagana jest karta rowerowa lub prawo jazdy kat. AM, A1, B1, T;
- od osób które ukończyły 18 lat nie wymaga się uprawnień;
- dzieci w wieku do 10 lat będą mogły poruszać się urządzeniem transportu osobistego jedynie w strefie zamieszkania pod opieką osoby dorosłej.
UTO: korzystanie z drogi
Kierujący urządzeniem UTO nie może korzystać z jezdni. Jest obowiązany korzystać z:
- drogi dla rowerów, jeżeli jest ona wyznaczona dla kierunku, w którym się porusza lub zamierza skręcić;
- gdy brakuje wydzielonej drogi dla rowerów może korzystać z chodnika.
Korzystając z drogi dla rowerów i pieszych, kierujący UTO musi zachować szczególną ostrożność i ustępować pierwszeństwa pieszym.
UTO: obowiązki
Osoba poruszająca się na UTO jest obowiązana:
- zachować szczególną ostrożność i ustępować pierwszeństwa pieszemu oraz nie utrudniać jego ruchu;
- jechać z prędkością zbliżoną do prędkości pieszego;
- sygnalizować kierunkowskazem, a w przypadku jego braku przez wyciągnięcie ręki w stronę zamierzonej zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu;
- zachować bezpieczny odstępu – nie mniejszy niż 1 metr przy wyprzedzaniu wybranych uczestników ruchu drogowego (rower, wózek rowerowy, motorower, motocykl, hulajnoga elektryczna, UTO, UWR, kolumna pieszych).
UTO: zakazy
Kierującemu urządzeniem transportu osobistego zabrania się:
- kierowania w stanie nietrzeźwości, po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie,
- ciągnięcia lub holowania innego pojazdu;
- przewożenia innej osoby, zwierzęcia lub ładunku;
- czepiania się pojazdów;
- ciągnięcia za pojazdem kierującego UTO, osoby poruszającej się przy użyciu UWR, osoby na sankach lub innymi podobnym urządzeniu, zwierzęcia lub ładunku;
UTO: parkowanie
Dopuszcza się postój na chodniku w miejscu do tego przeznaczonym, a w razie braku takiego miejsca – jak najbardziej zewnętrznej krawędzi chodnika najbardziej oddalonej od jezdni oraz równolegle do tej krawędzi, pod warunkiem, że nie obowiązuje zakaz postoju lub zatrzymywania się, a także szerokość chodnika pozostawiona dla pieszych nie jest mniejsza niż 1,5 metra.